آیة الله جوادی آملی می فرمایند: 

در قیامت هر کدام از ما را به نام امام ما صدا می‌زنند نه به نام تک‌تک ما: «یَوْمَ نَدْعُوا کُلَّ أُنَاسٍ بِإِمَامِهِم»؛ می‌گویند علوی ها بیایند، حسنی و حسینی بیایند، رضوی و سجادی و باقری بیایند که امید است ما صف بکشیم. اما اگر گفتند شیطانی و ابلیسی بیایند چه کنیم؟! فرمود اگر کسی - خدای ناکرده - امروز مستکبر بود، فردا وقتی ندا در دادند ابلیسیها بیایند، حضور پیدا می‌کند (چه ما بخواهیم چه نخواهیم). امروز اعمال در اختیار ماست [و] فردا ما در اختیار اعمالیم. دیدید افرادی که در خواب سخن می‌گویند دهان اینها در اختیار ملکات آنهاست نه در اختیار خود آنها. هر کس روز هر چه کرد، شب همان را بازگو می‌کند، بعد پشیمان می‌شود که چرا من در حالت خواب چنین سخنی گفتم؛ او باید روز را مواظب باشد تا شبانه درست سخن بگوید. ما چه بخواهیم چه نخواهیم، اگر ـ خدای ناکرده ـ با تعصّب زندگی کردیم، وقتی فردا ندا دادند ابلیسیها بیایند، ما ـ معاذ الله ـ ناچاریم آنجا صف بکشیم.

منبع:سایت إسراء،نمازجمعه85/9/3

#آیة_الله_جوادی_آملی