■●عارف بالله مرحوم حاج اسماعیل #دولابی●■

■نه انتظار ما طوری است که آنها پهلوی ما بیایند و نه حرکت ما جوری است که ما به آن طرف برویم و آنها را ببینم. اگر به راستی منتظری، چرا لاغر و خانه نشین نشده ای؟ به محض اینکه حقیقتاً منتظر بشوی، او رسیده است.

■آیا خوب است آدم این‌قدر بیرگ باشد؟ دوستت یک ساعت دیر از سفر بیاید، این همه تقلاّ میکنی. اگر انتظار داری، آثارش کو؟ اگر انتظار داری، باید غم دنیا برود. حتّی اگر خود امام هم دیر آمد، با او دعوا نکنی و هی نگویی عَجِّل.

■البته طلب تعجیل ظهور برای افراد مبتدی خوب است، ولی بالاتر از آن هم هست و آن وقتی است که از تقلاّی خودت مأیوس شدی و در خانه ات نشستی و چشم و گوش به در ماندی. از آن بالاتر وقتی است که منتظرِ در هم نیستی و از آن هم مأیوس شدی. چنین فردی خود حضرت ولیِّ عصر عجّل‌الله‌‌تعالی‌‌فرجه پهلویش نشسته اند و همه ی ملائکه نگاهش می کنند. کسی که میتواند خدمت حضرت برسد، ولی معرفت حضرت چنان همه ی وجودش را پر کرده است که می تواند طاقت بیاورد و خدمت ایشان نرود، چنین کسی به حضرت علیه السّلام راه دارد.

■او میبیند که دلش تا دیروز غنچه بود، در خودش فرو رفته و بسته و گریان، ولی امروز باز و شکفته شده و عطر آن همهی وجودش را گرفته است. از اینجا میفهمد که آقا تشریف آوردهاند.

■● #مصباح_الهدی - تألیف استاد مهدی طیب