حضرت خدیجه س سرچشمه خیر فراوان
یکی دیگر از ویژگی های حضرت خدیجه س آن است که حضرت منشأ خیرات و برکات فراوان شد از این رو یکی از القاب این بانوی با عظمت «مبارکه» می باشد. و «مبارکه» در قاموس قرآن به معنای « نمو، زیادت و سعادت» و در تاج العروس به مفهوم «بالندگی و نیک بختی و افزایش» و در لسان عرب به معنی «رشد و فزونی» آمده است و از «زجاج» آورده است که « مبارک» آن چیزی است که سرچشمه خیر فراوان می گردد و از آن خیر و برکت بسیاری پدید می آید. پس بنابراین «مبارکه » به معنای پربرکت و خیر فراوان است و الحق که این لقب زیبنده این بانوی معظمه بوده است زیرا درمدت عمر مبارک خود منشأ خیرات و برکات کثری شد و از مصادیق مبارک بودن آن حضرت نسل پربرکت او از پیامبر اکرم ص است کما اینکه در روایات هم به این اشاره شده است.
«عبد الله بن سلیمان» در «اانجیل»، نشانه های آخرت پیامبر خدا ص را چنین خوانده بود:
«نکاح النساء ذو النسل القلیل انّما نسله من مبارکه لها بیت فی الجنه لا صخب فیه و لا نصب».
«آن حضرت (پیامبرص) در زندگی خویش همسرانی خواهد داشت ولی نسل ایشان قلیل خواهد بود. نسل، او از زنی با برکت و مبارکه ای است که در بهشت پر طراوت خدا، دارای سرایی است که در آن نه رنج و دردی خواهد بود و نه گرفتاری».
سید بن طاووس با اسناد خود از محمد بن المنکر نقل می کند که گفت:
« حضرت خدیجه س قبل از ولادت، درکتابی آسمانی انجیل که بر حضرت عیسی ع نازل شد، به عنوان بانوی مبارکه همدم حضرت مریم س در بهشت یاد شده است، در آنجا که در توصیف پیامبر خطاب به حضرت عیسی ع چنین آمده است: نسله من مبارکه و هی ضره أمک فی الجنه له شان من الشان… یعنی نسل او از مبارکه(بانوی پربرکت) است که همدم مادرت مریم در بهشت می باشد».

منبع: خصائص ام الموؤمنین خدیجه کبری نوشته حسین تهرانی، ص 75