سفر یار نبی(ص)
اسلام در کنار مردان بزرگ از زنانى صحبت می کند که قرین فرشتگان و همکلام آنها، مورد توجه پیامبران و مقدّم بر بسیارى از آنان و کوثرى از ناحیه خدا هستند و این نمایانگر شخصیت والاى زن است. تاریخ اسلام مملوء از زنان نمونه ای است که هر کدام در زمان خود راه کمال را پیمودند و الگوهایی هستند که زنان مومن می توانند با تمسک به سیره و منش آنان قله های مرتفع دین را بپیمایند. یکی از این بانوان نمونه، حضرت خدیجه (س) همسر وفادار و یاور پیامبر اسلام (ص) می باشد ؛ همو که هم گوهر بود و هم گوهرشناس هم خود صدفی برای پرورش گوهر شد. حضرت خدیجة کبری (س)، از جمله انسانهایی است که مظلومانه زیست، مظلومانه درگذشت و هنوز از پس گذار قرون و اعصار ناشناخته باقی مانده است. برای خدیجه (س) همین افتخار بس که نخستین زن ایمان آورنده به اسلام بود و فرزندان و نوادگان او ستاره‌های درخشان آسمان آزادگی شدند.
زندگی حضرت خدیجه را می توان نمونه ای کامل از تحول مثبت و سیر به سمت کمال دانست، زیرا خدیجه (س) بیش از چهل سال از زندگی اش را در دوران جاهلیت سپری کرد آنگاه با غلبه بر تمام تضادهای موجود اجتماعی دل به اسلام سپرد و به اولین اجتماع کوچک اسلام گام نهاد. زندگانی او چون پلی است که ابتدای آن در دوران جاهلیت و انتهایش در دوران اسلامی است. اما او کسی است که در همان دوران جاهلیت او را طاهره می نامیدند.
در آن زمان که بسیاری از مردها در تشخیص حقانیت اسلام مردد بودند، این بانوی بزرگوار حق را به درستی تشخیص داد.
حضرت خدیجه (س) همدم شبهای تاریک پیامبر (ص)، بدون شک تأثیری عظیم بر رشد یافتن نهال مقدس اسلام داشت. ایشان در سخت‌ترین و طاقت فرساترین شرایط رسوال الله را تنها نگذاشت و پابه پای او در برابر تمام دنیای کفر ایستاد و در نهایت از نثار جان خویش هم دریغ نکرد؛ و پیامبر اسلام در غم و اندوه او سال کوچش را « عام الحزن» نامید.
سخن از حضرت خدیجه س ، سخن از یک دنیا عظمت و پایدارى و استقامت درراه هدف است . به حق قلم فرسایى در باره کسى که خداوند بر اوسلام و درود فرستاد ، بسى مشکل است . اما به مصداق «مالا یدرک کله لا یترک کله ،» هر اندازه اندک و ناچیز باید این بانوی بزرگ و یار دیرینه حضرت رسول ص را شناخت.
